Dopingbestrijding door de jaren heen
Sport is van alle tijden. Tot het uiterste gaan om te winnen ook. Al in de oudheid werd er gezocht naar middelen en manieren om de prestaties te verhogen, maar die experimenten kunnen we niet als doping bestempelen. Er kan pas sprake zijn van doping op het moment dat er een duidelijke, unaniem aanvaarde definitie voor bestaat. En die is er pas na de Tweede Wereldoorlog gekomen.
Cruciale mijlpalen in de dopingbestrijding
Dat neemt niet weg dat er voor WOII geen prestatiebevorderende middelen gebruikt werden. Van amfetamines of steroïden was nog geen sprake. Er werden voornamelijk natuurlijke middelen zoals cocaïne, cafeïne en strychnine gebruikt. Met de opkomst van amfetamines na WOII kwam de dopingbstrijding in een stroomversnelling.
Met deze mijlpalen als (voorlopig) belangrijkste ijkpunten:
- Jaren ‘60: Opkomst van anabole steroïden
- 1965: Eerste dopingcontrole tijdens een wielerwedstrijd in Groot-Brittannië
- 1965: Belgische dopingwet zorgt voor een wereldwijde primeur.
- 1967: Tom Simpson sterft op de flanken van de Mont Ventoux als gevolg van doping.
- 1967: Oprichting van de medische commissie van het IOC, die dopingbestrijding als taak kreeg.
- Jaren ’80: Opkomst van groeihormonen
- 1985: Oprichting van de Vlaamse Antidopingscommissie
- 1989: Raad van Europa neemt conventie aan tegen dopinggebruik
- 1991: Eerste controle buiten competitieverband (in de atletiek)
- 1991: Decreet Medisch Verantwoord Sporten
- Late jaren ’90: Opkomst van epo
- 1998: Groot epo-schandaal in de Tour de France. De editie van '98 is vandaag nog steeds bekend als de Festina-Tour of de Tour de Merde.
- 1999: Oprichting van het Wereldantidopingagentschap WADA
- 2004: Dankzij Unesco-conventie zijn alle souvereine landen gebonden aan de WADA-code.
- 2018: NADO Vlaanderen wordt een ‘aparte dienst’ binnen Sport Vlaanderen, met volledige operationele autonomie.